We hebben het plan opgepakt om na enkele inloopwandelingen met elkaar de Gran Paradiso op te gaan. We doen dat vanaf de Refugio Vittorio Emmanuelle II. Dat betekent een nacht in deze hut slapen en wat nog erger is: 's avonds in deze hut eten. Nu staan Italiaanse hutten over het algemeen bekend om hun gastronomische prestaties maar wat deze kok tevoorschijn toverde tart echt elke beschrijving. Zelfs de instant droogvoermaaltijd is rauw nog beter weg te krijgen. De maaltijd is dermate voedzaam dat je bij het aantrekken van je schoenen alweer trek krijgt.
Maar het mag de pret allemaal niet drukken. Na een slapeloze nacht vertrekken we om 3 uur naar de top van de Gran Paradiso.
Vertrek Gran Paradiso
Het kost nogal wat moeite om de juiste route in de voormalige gletschermonding te vinden. Uiteindelijk komen we aan bij de opstap op de gletscher. Vanwege het smeltende ijs en de terugtrekkende gletscher is dit een vrij pittige ijshelling geworden. Aan het touw lukt het echter goed. Onderweg genieten we van de fraaie zonsopgang waardoor de Mont Blanc goed zichtbaar wordt.
Mont Blanc
Veel vaart zit er bij ons niet in. Het lopen gaat moeizaam. Een echte reden is er niet voor. Langzaam maar zeker naderen we de top. Op 3700 meter krijgt Channah de eerste verschijnselen van hoogteziekte. Ze wordt wat misselijk en duizelig.
We overleggen even maar besluiten de poging af te breken.
De top van de Gran Paradiso
| Klik hier om naar de galerie te gaan. |
