| vorige dag | volgende dag |
En voor de vierde keer pakken we onze rugzakken in en vertrekken. Het weer? Ach, af en toe schijnt de zon, dan miezert het weer en dan miezert het weer wat harder. Maar mooi is het wel. De Schotse wereld wordt ruiger en ruiger. Langzamerhand komen er ook meer heuvels. En meer regen.
Tegen de middag bereiken we de omgeving van Crianlarich. Er is echter geen fatsoenlijke gelegenheid om te schuilen dus eten we onze hardkeks onder druipende dennenbomen. Als we onze weg vervolgen lopen we een kwartier door een mengsel van koeienpoep, modder en veel water (it can be muddy here staat in de gids).
Het regent zonnestralen ...
Via een tunneltje voor schapen passeren we de spoorlijn. Dit tunneltje is zo laag dat je er met een rugzak bijna kruipend doorheen moet. We komen uit op een oude militaire weg. Een verademing om op te lopen na die strontpaadjes.
It can be muddy here
We vervolgen onze weg naar Tyndrum. Een paar kilometer voor Tyndrum staat een bord langs de weg dat dit de laatste camping is voor Tyndrum. Commercieel slim want er is, volgens de gids, ook nog een camping in Tyndrum. Als we vlakbij Tyndrum zijn kun je aan de overkant van het riviertje de camping al zien. Het is niet druk zo te zien maar met dit weer verbaast dat niet echt.
De camping blijkt geheel verlaten te zijn en de kapotte caravans die er nog staan, de vernielde toiletgebouwen versterken dat beeld enorm. We kiezen een plekje aan de rand langs de rivier. Channah en Naomi zijn pas echt opgelucht als Ab en Rogier hier later in de middag ook komen staan.
 |
 |
 |
|
||
 |
||
|
||
 |
||
|
||
 |
||
|
||
 |
||
|
||
 |
| vorige dag | volgende dag |
